o dystansie.

"...Dostrzega się bowiem jakąś nieprzyzwoitość w samym istnieniu ciała - nawet nie tyle w jego obnażeniu, co w ujawnieniu, że ciało się posiada, w przyznaniu się do cielesności. Gdyby to nie bolało, gdyby się od tego nie umierało, gdyby było to możliwem - czy otwieralibyśmy się przed najbliższymi również tak: rozcinając skórę, rozwierając zapraszająco żebra, rozpinając mięśnie, rozsznurowując tętnice, wystawiając na światło dzienne i wzrok kochanka wstydliwe zmarszczki i krągłości wątroby i jelit, nierówności kręgów, prostackie krzywizny miednicy, by na koniec nieśmiało odsłonić bijące, nagie serce? Byłaby to najwyższa i najtrudniejsza forma szczerości ciała..."
Jacek Dukaj, "Lód"
  Otwiera swe tajemnice przed tak wieloma osobami. Czy to wynika z braku poczucia własnej warotości? Czym w taki wypadku stają się owe "sekrety" jeśli tylu innych ludzi o nich wie? Dawno zasłyszane słowa "zachowaj pare tych spraw dla swego serduszka" teraz nabierają nowego sensu...wybrzmiewają w jej uszach głośniej i intensywniej dociarają do mózgu... Bo takie są czasy, bo nie skłaniają do głębszych refleksji, które przecież każa nam się w pewnej chwili zatrzymać....Wiele jest tłumaczeń dla jej przesadnej otwartości. Jaka jest naprawdę...nie wie nikt. Nawet ona sama- widziana tyloma różnymi parami oczu...
 A o ile bardziej pociągająca jest wizja oddychania swoim własnym powietrzem. O ile mocniej- nihilistycznie- wybrzmiewają słowa wypowiedziane raz...do siebie. Czasami dobrze pobyć samemu. Lekko się "uaspołecznić.." i wielce nieprawdą jest...że potrzebę izolacji należy postrzegać jako problem. Bo duch, który w nas siedzi czasami płata nam figle. Ufamy złym napisom otaczających nas reklam....Przyjaciołom przyjaciół naszych przyjaciół....plastikowym prostokątnym bóstwom na czterocyfrowy kod pin...ile razy nas zawiódł ten niepozorny duch? "Skomplikowany jest sam człowiek" -stwierdziła dziś, kiedy to wysiadła z tramwaju, którym zawsze jeździła do domu,a ten wywiozł ją w nieznaną ulicę....nikt nie wie czemu.